Van urenwedstrijd naar leiderschap

Vanochtend vroeg in de sportschool, na gedane inspanning, nog geen douche gehad... moe… mijn haar alle kanten op, sprak ik met een vriend over het ondernemerschap.

Hij is al jaren eigenaar van een succesvolle organisatie inde zakelijke dienstverlening. En voortdurend bezig met het vormgeven van de veranderingen in zijn vakgebied, de steady groei van zijn onderneming en het zorgdragen voor leuk en voldoende werk voor alle medewerkers.

En zomaar, bezweet en wel, belandden we op het spoor van je eigen persoonlijk leiderschap als ondernemer. Over de bekende pieken en dalen die er bij horen als ondernemer, waar we allebei steeds beter mee leren omgaan. En dat we voortdurend uitgedaagd worden scherp in contact te zijn met ons eigen kompas én dat van de wereld om ons heen.

Maar ook dat jouw rol als ondernemer verandert als je onderneming groeit. En dat je er scherp op moet blijven dat dit misschien niet vanzelf gaat. Of niet meer zo leuk is als toen je begon.

En daar kwam ‘DE UITSPRAAK’, waarvan ik de grootsheid op dat moment nog heel even miste 😊.  Maar die later, toen ik terugdacht aan ons gesprek, vol binnenkwam. Met dank aan ons brein trouwens, die veel dingen ‘normaal vindt’ en veel sneller áán gaat bij zaken die niet goed gaan dan bij resultaten en progressie.

Wat hij ‘zo maar even noemde’ was dit;

‘Voorheen binnen de maatschap hielden we onderling een wedstrijdje over welk directielid het meest declarabel was geweest. En stuurden we onze mensen aan ‘tussen ons eigen werk door’. Maar we hebben geleerd, door de dynamiek van de groei, veel meer tijd en aandacht aan onze medewerkers te besteden'.

Door dit laatste ontwikkelen onze mensen zich meer, zitten ze beter in hun vel en dit resulteert direct in een betere performance.

Dus dat. En misschien denk je nu, ‘dat wist ik toch al lang?' Bij het woord ‘grootsheid’ heb ik nu toch een licht gevoel van teleurstelling. Tja. Als vakman weet ik inderdaad ook al lang dat het zo werkt.

Maar hoe gaaf als een ondernemer, samen met zijn collega ondernemers, zélf ontdekt wat werkt? En het experiment durft aan te gaan? Hoe inspirerend dat dat leidt tot dit resultaat! Met elkaar heeft dit directieteam een werkende sleutel ontdekt. En vanuit hun eigen intrinsiek gedreven doel hun eigen leerplatform gecreëerd.

Volgens mij zit de grootsheid van dingen in de kleine, logische stappen. Vanuit een betekenisvol doel gaan DOEN en ERVAREN. En doorgaan met datgene wat werkt en loslaten wat niets meer brengt.

Dit laatste wens ik toe aan álle medewerkers en ondernemers. Waarbij 'loslaten' misschien een keuze is waar de meeste moed voor nodig is.

En wat ik een beetje jammer vond?

Dat ik een paar cruciale vragen niet heb gesteld. Bijvoorbeeld, staan jullie stil bij deze mooie verandering en de impact hiervan? Zijn jullie trots op het feit hoe jullie dit met elkaar gedaan hebben? Hebben jullie samen benoemd wat er zo goed gewerkt heeft in jullie eigen proces, zodat jullie hier opnieuw gebruik van kunnen maken bij de volgende uitdaging?

Mijn voornemen voor het nieuwe jaar? Ik ga het hem alsnog vragen😊